2 Yaş Krizi İle Nasıl Baş Edilir?

      2 yaş, bebekliğin bitimi ile ilk çocukluğun başlangıcı arasındaki geçiş evresidir. Her geçiş evresinde olduğu gibi, 2 yaşında olan çocuk için de, anne baba için de bazı zorlukları vardır.

      Bebekliği boyunca yetişkine bağımlı olan, her ihtiyacının karşılanmasını yetişkinden bekleyen çocuk, 2 yaş dolaylarında yürümek, taşımak, anlamak, anlatmak, konuşmak gibi bir takım beceriler kazandıkça bağımsızlaşmak, suyunu kendi içmek ister, kaşığı eline alıp kendi yemek ister, giysilerini çıkarmaya çabalar, müdahale istemez, yardım istediğinde de yardımın anında gelmesini ister. Bir takım işleri kendi becerirken, bir takım işlerde de ona hizmet eden yetişkine engeller. Örneğin: yemek istemeyince ağzını kapatır, yetişkin kaşığı ağzına sokamaz. Hırka giymek istemeyince kollarını kavuşturur, yetişkini hırkasını giydiremez. Ayakkabısız gezmek isteyince, ayak bileğini çevirir, yetişkin ayakkabısını giydiremez. Böylece yetişkine kafa tutan, aklına koyduğunu yapmak isteyen bir çocuk çıkar anne babanın karşısına.

2 yaş sinir krizleri nasıl durdurulur?

● Sakin, sabırlı,soğukkanlı, kararlı ve tutarlı olmak

● Engellemenin gerekçesini kısa ve net anlatmak

● Pazarlık yapmamak

● Anlayışlı, esnek olmak ama tavizkar olmamak

Örneğin: Çocuğunuz yemekten önce kurabiye istedi, siz de ‘‘Şimdi yemek saati, yemekten önce kurabiye yenmez, iştahımız kapanır” dediniz. Çocuğunuz da kendini yerden yere attı, tabağını fırlattı, suyunu döktü, kucağınıza aldınız, yüzünüze vurdu. İşte size bir kriz!

Yapmanız gereken: Çocuğa, sakin, soğuk ve çok alçak bir ses tonu ile :‘‘Anlıyorum, kurabiye istiyorsun, yemekten önce kurabiye yenmez. Sana kurabiye vermedim diye kızgınsın. Kızgınsın ama anneye vurmak yok, vurdun acıdı, anneye vurulmaz. Tabağı fırlatmak, suyu dökmek de yok” deyin. Olduğunuz yerde kalın veya sakinleşeceği bir yere götürün, yanından ayrılmayın. “Sen de ben de sakinleşene kadar buradayız.’’ deyin.

O anda uzun uzun konuşmayın nasihat etmeyin ‘‘ Hatanı anladın mı?’’ diyerek üzerine gitmeyin. Bir süre sonra anne ve çocuk ikiniz de sakinleşince ‘‘ Biliyorum artık anneye vurmayacaksın, çok kızgın olduğunda bu yastığa vurabilirsin” deyin, vurabileceği bir yastık gösterin, hemen öpüp koklamayın, aşırı ilgi göstermeyin. Bu tavır küsmek değildir, küsmek uygun bir davranış değildir.

Bu öfke krizleri bazen tahmin edilemeyecek kadar küçük bir nedenden çıkabilir. Çocuk öfke krizi yaşasa da, kendine, size ve eşyaya zarar vermemesi gerektiğini öğrenmelidir.

Küçücük bir çocuğun öfke krizi yaşaması, aileyi şaşırtır. Bu durumda gülmek, çocuğa sarılıp öpmek, çocukla alay etmek veya ona bağırmak, vurmak, onu odasına kapatmak krizlerin tekrarlanmasına yol açar.

Çocuğun isteğine “hayır” dedikten sonra, kriz yaşamamak için ‘’hayır’ı, “evet”e çevirmeyin. Çocuğa “hayır” demeden önce iyi düşünün, “hayır” demeyi gerektirmeyen bir durumsa baştan “evet” diyerek kriz yaratmayın.

Çocuğun ihtiyacı: Kararlı, tutarlı ve paralel davranan bir anne baba, kendisine uygulanan kuralların ve sınırların net olduğu sıcak ve sevecen bir aile ortamıdır.